Difino
Glacia luno estas natura satelito ĉefe kovrita de akva glacio aŭ aliaj volatilaj glacioj. Ĝia surfaco estas hela, ofte markita de fendoj, krakoj kaj glataj regionoj indikantaj renovigon.
Strukturo
La tipa strukturo konsistas el rigida glacia krusto, kies dikeco povas varii, kovranta pli duktan mantelon aŭ internan likvan oceanon. La centra kerno povas esti ŝtona aŭ metala, donante densan bazon. La internaj tavoloj interagas per varmokonduktado kaj gravitaj deformoj.
Surfaco
La surfaco montras frakturigitajn terenojn, sulkojn kaj foje kriovulkanismajn deponaĵojn. Gekyseroj aŭ plumoj povas eliĝi el fendoj, elĵetante akvon kaj partiklojn en la spacon. La manko de multaj krateroj povas signifi lastatempa renovigo de la surfaco.
Interna funkciado
Sub la krusto, interna oceano povas persisti danke al varmeco generita de tajdaj fortoj aŭ interna radioaktiveco. Ĉi tiu oceano subtenas dinamikan ekvilibron inter la surfaca glacio kaj la profundaj tavoloj.
Evoluo
Glaciaj lunoj evoluas per alternado de solidiĝo kaj parta fandiĝo. Tajdaj streĉoj kaj frapoj formas ilian geologion. Dum la tempo, la dikeco de la krusto povas kreski aŭ rompiĝi laŭ la kvanto de interna varmeco.
Limigoj
La limigoj de glacia luno kuŝas en ĝia termika kaj orbita stabileco. Tro malproksime, ĝi tute frostiĝas ; tro proksime, ĝi povas perdi sian glacian tavolon per sublimiĝo aŭ fariĝi tro aktiva, konstante transformante sian surfacon.